:
:
:
:
:
:
:
:
:
نوشته های سال های قبلم را مرور میکردم، نه خیلی قبل ، همان حوالی 91، و فهمیدم چقدر زود دارد عشقمان پیر می شود، پیری که عاشقانه تر است و معنای کمال است. چقدر قدیم تر ها خوب تر می نوشتم و حجم کلماتم بیشتر و جنسشان لطیف تر. قبل ترها ، خوب بلد بودم حرف هایم را ظریف ردیف کنم و دل ببرم، طوری که حالا بخوانمشان خودم لذت ببرم ... احساس روزمرگیِ ربات گونه ای دارم که حس خوب نوشتن را در من سرکوب کرده. من باید منم را زنده کنم باز ... چقدر اینجا حالم بهتر است :) :: مرد شش سال گذشت، و من تو را عاشق ترم پ ن:: کی باور میکرد از 91 تا حالا :) این نشون میده من چقدر خوبم :دی
- .
| |
.......................................................................................................................................