یه وقتایی هست که اینقدر تلاش می‌کنیم و جون میکنی تا یه چیزی رو یا یه کسی رو بدست بیاری و نمیشه یا نمیخاد که بشه، بعد سالها میگذره و تو دیگه هیجانی برای بدست آوردنش نداری، اونوقت اون تلاش میکنه و میخواد باشه یا اون شرایط رو بدست میاری

ولی دیگه اینقدر دیره که اصلا بهت کیف نمیده، اصلا ذوق نمیکنی، اصلا انکار دیگه فایده نداره داشتنش ...

چون تبه گشت مرا حال بدین‌سان، چه کند

نوشدارو که پس از مرگ به سهراب دهند؟